Most of the time I watch the movie and so impressed
the conversations in the movies.
Some are so sweet.
Some are so sad.
Some are so funny.
Check it out :)
The Hangover
Phil Wenneck: Tracy, it's Phil.
Tracy Garner: Phil, where the hell are you guys?
Phil Wenneck: Listen, we fucked up. We lost Doug.
Tracy Garner: What? We're getting married in *five hours*.
Phil Wenneck: Yeah... that's not gonna happen.
Alan Garner: Hey Phil, look!
[laughs hysterically while miming the baby masturbating]
Alan Garner: He's jackin' his little weenus!
Phil Wenneck: Pull yourself together, bro!
Alan Garner: Not at the table, Carlos!
Elizabethtown
Claire Colburn: I'm impossible to forget, but I'm hard to remember.
Drew Baylor: [voiceover] There's a diffrence between a failure and a fiasco. A failure is merely the absence of success. Any fool can achieve failure. But a fiasco, a fiasco is a disaster of epic propotions. A fiasco is a folk tale told to other's to make other people feel more alive because it didn't happen to them.
Drew Baylor: No true fiasco ever began as a quest for mere adequacy. A motto of the British Special Air Force is: 'Those who risk, win.' A single green vine shoot is able to grow through cement. The Pacific Northwestern salmon beats itself bloody on it's quest to travel hundreds of miles upstream against the current, with a single purpose, sex of course, but also... life
To be continued :)
วันอังคารที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2553
วันอาทิตย์ที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2553
ร้านบะหมีฮ็อกไก เรื่องที่อ่านแล้วน้ำตาแตกโดยไม่รู้ตัว
ปีใหม่ที่ร้านบะหมี่
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 15 ปีที่แล้ว……..
วันที่ 31 ธันวาคม ซึ่งเป็นวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ที่ร้านบะหมี่ “ฮอกไก” บนถนนซัปโปโร การกินบะหมี่โซบะในคืนวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่นั้นเป็นประเพณีของชาว ญี่ปุ่น ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ร้านบะหมี่ขายดีในวันสิ้นปี
“ร้านฮอกไก” นี้ก็เช่นกัน ในวันนี้คนแน่นร้านแทบทั้งวัน จนกระทั่งถึงเวลา 22.00 น. คนก็เริ่มน้อยลง โดยปกติแล้วบนถนนสายนี้คนจะแน่นขนัดไปจนถึงเช้าตรู่ แต่วันนี้ทุกคนจะต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปต้อนรับปีใหม่กัน ดังนั้นถนนสายนี้จึงปิดร้านเร็วกว่าปกติ
เถ้าแก่ของร้าน “ฮอกไก” เป็นคนซื่อ และเถ้าแก่เนี้ยก็เป็นคนอัธยาศัยใจคอดี ในคืนวันส่งท้ายปีเก่า พอลูกค้าคนสุดท้ายกลับไป ในขณะเถ้าแก่เนี้ยก็จะปิดร้าน ประตูร้านก็ถูกเปิดออกอย่างเบา ๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งพาเด็กชายสองคน คนหนึ่งประมาณ 6 ขวบกับอีกคนหนึ่งประมาณ 10 ขวบเข้ามาในร้าน เด็กชายทั้งสองคนสวมชุดกีฬาใหม่เอี่ยมเหมือนกันทั้งสองคน ส่วนหญิงคนนั้นสวมโอเวอร์โค้ทลายสก๊อตเก่า ๆ เชย ๆ
“เชิญนั่งครับ” เถ้าแก่ร้องทักทายออกมา หญิงคนนั้นเอ่ยปากอย่างขลาดกลัวว่า “ขอบะหมี่น้ำสักชามได้ไหมค๊ะ” เด็กชายสองคนที่อยู่ข้างหลังสบตากันอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก
“ได้ค่ะ ได้ค่ะ ทำไมจะไม่ได้ล่ะค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ“
เถ้าแก่เนี้ยพาพวกเขาไปนั่งที่โต๊ะเบอร์สองชิดกำแพง แล้วตะโกนบอกไปทางห้องครัวว่า “บะหมี่น้ำหนึ่งชาม“
บะหมี่หนึ่งชามมีบะหมี่แค่หนึ่งก้อน เถ้าแก่คิดแล้วก็ใส่บะหมี่เพิ่มไปอีกครึ่งก้อน ต้มบะหมี่ได้ชามเบ้อเริ่ม ทั้งเถ้าแก่เนี้ยและสามแม่ลูกต่างก็ไม่รู้เรื่อง สามแม่ลูกนั่งล้อมชามบะหมี่กินกันอย่างเอร็ดอร่อย กินพลางพูดพลาง
“ทานเถอะครับ” ลูกคนพี่พูด
“แม่ทานหน่อยสิครับ” ลูกคนน้องพูดไปก็คีบบะหมี่ให้แม่กิน ไม่นานก็กินบะหมี่หมดชาม จ่ายเงินไปหนึ่งร้อยห้าสิบเยน แล้วทั้งสามคนก็ชมว่า
“ขอบคุณมากค่ะ(ครับ) บะหมี่อร่อยมากค่ะ(ครับ)” พร้อมกับค้อมตัวเล็กน้อยแล้วลาจากไป
“ขอบคุณมากค่ะ(ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ(ครับ)” ทั้งเถ้าแก่และเถ้าแก่เนี้ยต่างก็กล่าวขอบคุณ ทำงานไปวันแล้ววันเล่ายุ่งตั้งแต่เช้าจรดเย็น
….. และแล้วก็ผ่านไปอีกหนึ่งปี….
วันที่ 31 ธันวาคมก็เวียนมาครบรอบอีกครั้งหนึ่ง ในวันส่งท้ายปีเก่า ร้านบะหมี่ “ฮอกไก” ก็ยังคงขายดีและดูเหมือนจะขายดีกว่าปีที่ผ่านมา สองตายายยังคงยุ่งวุ่นวายอยู่กับการค้าขาย และแล้ววันที่วุ่นวายก็จบสิ้นลง 22.00น.กว่า ในขณะที่เถ้าแก่เนี้ยกำลังจะปิดร้านอยู่นั้น ประตูร้านก็ถูกผลักออกเบา ๆ ผู้ที่เข้ามาก็คือหญิงวัยกลางคนกับเด็กชายสองคน พอเห็นเสื้อโอเวอร์โค้ทที่เก่า และเชย เถ้าแก่เนี้ยก็นึกขึ้นมาได้ว่าเป็นลูกค้าคนสุดท้ายในวันส่งท้ายปีเก่าของปี ที่แล้วนั่นเอง
“ขอบะหมี่น้ำหนึ่งชามได้มั๊ยค่ะ“
“ได้ค่ะ ได้ค่ะ เชิญนั่งตามสบายนะค๊ะ” เถ้าแก่เนี้ยนำพวกเขาไปนั่งที่เดิมที่เคยนั่งเมื่อปีที่แล้ว โต๊ะเบอร์สอง ตะโกนไปพลางว่า
“บะหมี่น้ำหนึ่งชาม” เถ้าแก่รับคำพลาง จุดเตาที่เพิ่งจะดับไปพลาง
“ได้ครับ บะหมี่น้ำหนึ่งชาม” เถ้าแก่เนี้ยแอบไปพูดที่ข้างหูของเถ้าแก่ว่า
“นี่ตาแก่ ต้มบะหมี่ให้พวกเขาสามชามไม่ได้หรือ“
“ไม่ได้ ถ้าทำแบบนั้นจะทำให้พวกเขาอายและไม่สบายใจได้รู้มั๊ย” สามีตอบพลาง แล้วโยนบะหมี่อีกครึ่งก้อนลงไปในหม้อที่น้ำกำลังเดือดพล่าน เดินไปยืนข้างภรรยาแล้วก็ยิ้ม ภรรยาก็พูดขึ้นว่า
“เห็นเธอซื่อ ๆ ทึ่ม ๆ ไม่นึกเลยว่าจิตใจก็ดีเหมือนกันนะ” ฝ่ายสามีเดินไปตักบะหมี่ชามใหญ่ที่กลิ่นหอมชวนกินชามนั้นแล้วให้ภรรยายกไป ให้สามแม่ลูก สามแม่ลูกนั่งล้อมชามบะหมี่ กินไปพลางคุยไปพลาง เสียงคุยของสามแม่ลูกดังถึงหูของตายาย “หอมจังเลย…ยอดไปเลย…อร่อยจริง ๆ “
“ปีนี้สามารถกินบะหมี่ของร้านฮอกไกได้ นับว่าไม่เลวทีเดียว“
“ถ้าปีหน้าสามารถมากินได้อีกก็ดีนะสิ“
กินเสร็จก็จ่ายเงินไปหนึ่งร้อยห้าสิบเยน แล้วสามแม่ลูกก็เดินออกจากร้านฮอกไกไป “ขอบคุณค่ะ(ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ(ครับ)” มองตามหลังสามแม่ลูกจนลับหายไป สองตายายก็ยกเรื่องสามแม่ลูกมาพูดซ้ำแล้วซ้ำอีกไปได้ระยะหนึ่ง ในวันสิ้นปีของสามปีมานี้ กิจการของร้านฮอกไกดีมาก สองตายายต่างก็ยุ่งจนไม่มีเวลาคุยกัน แต่พอเลย 21.00 น.ไปแล้ว สองตายายก็เริ่มกระวนกระวายใจขึ้นมา พอถึง 22.00น. พนักงานในร้านต่างก็รับอั้งเปาแล้วก็แยกย้ายกันกลับไป
พอคนกลับไปหมดแล้วเจ้าของร้านทั้งสองก็ช่วยกันเอาป้ายราคาบะหมี่ในร้านที่ เขียนไว้ว่า “บะหมี่ชามละสองร้อยเยน” ที่แขวนไว้ตามผนังทั้งหมดพลิกกลับหลัง แล้วช่วยกันเขียนใหม่ว่า “บะหมี่ชามละร้อยห้าสิบเยน” 30นาทีก่อนเถ้าแก่เนี้ยก็เอาป้าย “จองแล้ว” ไปวางไว้บนโต๊ะเบอร์สอง เหมือนกับว่าจะมีเจตนารอแขกที่ลูกค้าออกจากร้านไปหมดแล้วถึงจะมาอย่างนั้น แหละ 22.30 น. ในที่สุดสามแม่ลูกก็ปรากฎตัวขึ้น พี่ชายสวมเครื่องแบบมัธยมของรัฐแห่งหนึ่ง น้องชายสวมเสื้อแจ๊คเก็ทที่พี่ชายสวมเมื่อปีก่อนดูหลวมและไม่พอดีตัว เด็กทั้งสองคนโตขึ้นมาก ส่วนผู้เป็นแม่ก็ยังคงสวมเสื้อโค้ทลายสก๊อตที่ทั้งเก่าและเชยแถมสีซีดตัว เดิม
“เชิญค่ะ เชิญค่ะ” เถ้าแก่เนี้ยกล่าวทักทายอย่างมีน้ำใจ มองใบหน้าอันยิ้มแย้มและท่าทางต้อนรับอย่างเต็มที่ของเถ้าแก่เนี้ย ทำให้ผู้เป็นแม่นั้นเปล่งคำพูดออกมาอย่างงกงกเงิ่นเงิ่นว่า
“รบกวนช่วยทำบะหมี่น้ำให้สักสองชามได้ไหมค่ะ“
“ได้ค่ะ เชิญนั่งทางนี้ค่ะ” เถ้าแก่เนี้ยนำแม่ลูกไปนั่งยังโต๊ะเบอร์สอง แล้วรีบเอาป้าย “จองแล้ว” ออกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วตะโกนบอกไปทางครัวว่า
“บะหมี่น้ำสองชาม“
“ได้ครับ บะหมี่น้ำสองชามได้เดี๋ยวนี้แหละครับ” เถ้าแก่พลางตอบ พลางโยนบะหมี่ลงไปในหม้อน้ำสามก้อน สามแม่ลูกกินไปพูดไป ดูแล้วเหมือนมีความสุขกันมาก สองสามีภรรยาที่ยืนอยู่หลังโต๊ะทำบะหมี่ได้รับรู้ถึงความสุขที่พวกเขาได้รับ กันในใจก็พลอยเบิกบานไปด้วย
“ลูกรัก วันนี้แม่ต้องขอบคุณลูก ๆ เป็นอย่างมาก“
“ขอบคุณ ?”
“ทำไมครับ“
“เรื่องเป็นอย่างนี้ คือคุณพ่อของลูกที่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปได้ทำให้คนอีกแปดคนได้รับบาด เจ็บ และทางบริษัทประกันก็ไม่รับผิดชอบในส่วนนั้น ในช่วงหลายปีมานี่ทำให้เราต้องจ่ายเงินเดือนละห้าหมื่นเยนทุกเดือน“
“เอ๊ะ เรื่องนี้เราก็ทราบกันอยู่แล้วนี่ครับ” ผู้เป็นพี่ตอบ
ส่วนเถ้าแก่เนี้ยได้แต่ตั้งใจฟังอย่างเงียบ ๆ อยู่หลังโต๊ะทำอาหาร
“แต่เดิมนั้นเเราต้องชำระหนี้ไปจนถึงปีหน้าเดือนมีนาคม แต่ตอนนี้เราได้ชำระหนี้ไปหมดแล้ว“
“จริง ๆ หรือครับ แม่“
“จริงสิจ๊ะ นี่เป็นเพราะว่าพี่ชายของลูกขยันไปส่งหนังสือพิมพ์ ส่วนตัวลูกเองก็ช่วยแม่ซื้อกับข้าวทำอาหาร ทำให้แม่ไปทำงานได้อย่างเต็มที่ ทางบริษัทจึงได้ให้เงินเบี้ยขยันพร้อมทั้งเงินโบนัสพิเศษอื่น ๆ อีก จึงทำให้วันนี้สามารถชำระในส่วนที่เหลือได้หมด“
“ว้าว แม่ครับ พี่ครับ อย่างนี้ก็วิเศษสิครับ แต่ว่าต่อไปขอให้ผมได้ช่วยทำอาหารต่อไปเถอะนะครับ“
“ผมก็จะส่งหนังสือพิมพ์ต่อนะครับ ไอ้น้องชาย เราต้องร่วมแรงร่วมใจกันสู้หน่อยแล้วนะ“
“ขอบใจลูกทั้งสองมาก ขอบใจจริง ๆ “
“แม่ครับ…..ผมกับน้องก็มีความลับจะบอกกับแม่เหมือนกันครับ คือ ในวันอาทิตย์วันหนึ่งของเดือนพฤศจิกายนโรงเรียนของน้องได้แจ้งให้ผู้ปกครอง ไปเยี่ยมชมนักเรียนในห้องเรียนในวันพบผู้ปกครอง คุณครูของน้องยังได้แนบจดหมายมาอีกหนึ่งฉบับว่า เรียงความของน้องได้ถูกคัดเลือกให้เป็นตัวแทนของฮอกไกโด เพื่อไปแข่งขันเรียงความทั่วประเทศ นี่ผมได้ยินมาจากเพื่อน ๆ ของน้องนะครับผมถึงทราบ ดังนั้น ในวันนั้นผมจึงไปเป็นตัวแทนแม่ไปร่วมในงานวันพบผู้ปกครองของน้อง“
“จริงหรือลูก แล้วต่อมาล่ะ“
“หัวข้อที่คุณครูให้เรียงความคือ “ความปรารถนาของข้าพเจ้า” น้องได้เอาเรื่องของบะหมี่น้ำหนึ่งชามมาเขียนเป็นเรียงความ แล้วยังได้อ่านต่อหน้าทุกคนด้วย“
“เรียงความเขียนว่า…หลังจากที่คุณพ่อประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์แล้ว ได้ทิ้งหนี้สินให้เรามากมาย เพื่อที่จะชำระหนี้ คุณแม่ต้องทำงานดึกดื่นหามรุ่งหามค่ำทุกวัน แม้แต่เรื่องของผมที่ต้องไปส่งหนังสือพิมพ์ น้องก็ยังเอาไปเขียนเลย…“
“ยังมีอีก น้องยังเขียนถึงในคืนวันที่ 31 ธันวาคม พวกเราสามคนแม่ลูกได้มาล้อมวงกันกินบะหมี่น้ำ อร่อยมาก…สามคนกินบะหมี่น้ำแค่ชามเดียว คุณตาคุณยายเจ้าของร้านยังกล่าวขอบคุณพวกเราอีก แล้วยังอวยพรวันปีใหม่ให้พวกเราอีก เสียงเหล่านั้นเหมือนกับว่าให้กำลังใจให้เข้มแข็งที่จะยืนหยัดมีชีวิตอยู่ ต่อไป พยายามปลดเปลื้องหนี้สินทั้งหลายของคุณพ่อให้หมดให้เร็วที่สุด…“
“ด้วยเหตุนี้น้องจึงได้ตัดสินใจว่าโตขึ้นน้องจะเปิดกิจการร้านบะหมี่ แล้วจะต้องเป็นเจ้าของร้านบะหมี่ยอดเยี่ยมอันดับหนึ่งของญี่ปุ่นอีกด้วย แล้วยังจะให้กำลังใจแก่ลูกค้าทุกคน…ขอให้มีความสุขครับ…ขอบคุณครับ…“สองตา ยายเจ้าของร้านบะหมี่ที่ยืนฟังอยู่หลังโต๊ะทำบะหมี่จู่ ๆ ก็หายตัวไป พวกเขาไม่ได้หายไปไหนเลยเพียงแต่คุกเข่ากันอยู่ใต้โต๊ะ ในมือถือปลายผ้าขนหนูกันคนละข้าง พยายามซับน้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุดเหมือนทำนบพังนั้นอย่างไม่ลดละ
“พอน้องอ่านเรียงความจบ คุณครูก็พูดว่า วันนี้พี่ชายได้มาเป็นตัวแทนของคุณแม่ ดังนั้นขอเชิญพี่ชายขึ้นมากล่าวอะไรสักหน่อยค่ะ “
“จริงหรือลูก แล้วลูกทำอย่างไรล่ะ“
“ก็มันกระทันหันเกินไป ตอนแรก ๆ ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ผมจึงพูดว่า…ขอบคุณทุกคนที่เอาใจใส่น้องผมเป็นอย่างดี น้องผมต้องไปจ่ายตลาดซื้อกับข้าวกลับมาหุงหาอาหารทุกวัน ดังนั้นในเวลาที่เพื่อน ๆ ทุกคนมีกิจกรรมกันในตอนเย็นก็มักจะอยู่ร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ได้เพราะต้องรีบกลับบ้าน เมื่อเป็นอย่างนี้คงจะทำให้ทุกคนวุ่นวายกันพอสมควร เมื่อครู่นี้ตอนที่ได้ยินน้องอ่านเรียงความเรื่องบะหมี่น้ำหนึ่งชาม ผมรู้สึกอายมาก แต่พอได้เห็นน้องยืดอกอ่านเรียงความเรื่องบะหมี่น้ำหนึ่งชามด้วยเสียงอันดัง นั้นจนจบ ถึงได้รู้สึกว่าความรู้สึกอายเมื่อสักครู่นี้ถึงจะเรียกว่าเป็นความอายจริง ๆ “
“หลายปีมานี้ ความกล้าของคุณแม่ที่จะสั่งบะหมี่น้ำหนึ่งชามนั้นเพื่อกินกันสามคนนั้น ผมกับน้องจะไม่มีวันลืมเป็นอันขาด ผมและน้องจะต้องขยัน และดูแลแม่เป็นอย่างดี และผมขอฝากน้องของผมให้ทุกคนช่วยดูแลด้วยครับ”
สามแม่ลูกกุมมือกันเงียบ ๆ ตบไหล่ กินบะหมี่หมดอย่างมีความสุขกว่าทุก ๆ ปี จ่ายเงินไปสามร้อยเยนกล่าวขอบคุณค้อมตัวลงเคารพและเดินออกจากร้านไป มองตามหลังสามแม่ลูกไป เจ้าของร้านจึงได้รู้สึกว่าปีนี้ได้ผ่านไปแล้วจริง ๆ พร้อมกับกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะ(ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ(ครับ)” และแล้วก็ผ่านไปอีกปีหนึ่ง พอถึงเวลา 21.00 น. ทางร้านฮอกไกก็วางป้าย“โต๊ะจอง“ไว้บนโต๊ะเบอร์สองและเฝ้ารอคอยการมาเยือนของ สามแม่ลูกเช่นเคย แต่ในปีนั้นสามคนแม่ลูกไม่ได้มาปรากฏตัวที่ร้านเลย ปีที่สอง ปีที่สาม โต๊ะเบอร์สองก็ยังคงว่างอยู่เช่นเดิม สามแม่ลูกไม่ได้มาที่ร้านฮอกไกอีกเลย กิจการของร้านฮอกไกดีมาก เรียกว่าดีวันดีคืนเลยทีเดียว ภายในร้านมีการตกแต่งใหม่ โต๊ะเก้าอี้ก็มีการเปลี่ยนใหม่ จะมีก็แต่โต๊ะเบอร์สองที่เก็บรักษาไว้เหมือนเดิ
ม “นี่มันเรื่องอะไรกัน” ลูกค้าหลายคนต่างก็ถามด้วยความกังขา เถ้าแก่เนี้ยก็เลยเล่าเรื่องบะหมี่หนึ่งชามให้แก่ลูกค้าฟัง โต๊ะเก่าตัวนั้นวางอยู่กลางร้านเหมือนกับว่าเป็นการให้กำลังใจตัวเองอย่าง หนึ่ง และก้อไม่แน่ว่าวันใดวันหนึ่งลูกค้าทั้งสามอาจจะกลับมาอีก พวกเขาหวังว่าจะใช้โต๊ะเก่าตัวนั้นในการต้อนรับลูกค้าทั้งสามของเขา
โต๊ะเบอร์สองตัวนั้นเปลี่ยนเป็นชื่อว่า “โต๊ะแห่งความสุข” ลูกค้าต่างก็พูดต่อ ๆ กันไป มีนักเรียนหลายคนอยากเห็นโต๊ะตัวนี้ถึงขนาดที่ว่านั่งรถมาจากที่ไกลแสนไกลมา กินบะหมี่ และเจาะจงที่จะนั่งโต๊ะตัวนี้ ผ่านวันที่ 31 ธันวาคม ไปอีกหลาย ๆ ปี
เจ้าของร้านค้าในละแวกใกล้เคียงร้านฮอกไก พอถึงวันสิ้นปีหลังจากปิดร้านแล้วก็มักจะมารวมตัวฉลองโดยการกินบะหมี่ที่ ร้านฮอกไก กินไปพลาง ก็รอเสียงระฆังส่งท้ายวันสิ้นปีเก่าไปพลาง แล้วทุกคนก็ไปวัดเพื่อไหว้พระด้วยกัน เป็นธรรมเนียมมา 5-6 ปีแล้ว ในวันนี้พอเลย 21.30 น.ไปแล้ว เจ้าของร้านขายปลามาถึงก่อนพร้อมทั้งนำซาซิมิมาด้วย ต่อจากนั้นก็มีคนมาเรื่อย ๆ เป็นระยะ บ้างก็เอาเหล้ามา บ้างก็เอาอาหารกับแกล้มมา ปกติแล้วก็จะรวมตัวกันได้ประมาณ 30-40 คน ต่างก็คึกคักกันมาก ทุกคนที่มานั้นต่างก็รู้ตำนานเกี่ยวกับโต๊ะเบอร์สอง ทุกคนก็พยายามไม่เอ่ยถึงมันแต่ในใจต่างก็คิดกันว่า วันนี้“โต๊ะจอง“ตัวนั้นไม่มีคนที่พวกเขาเฝ้ารอมานั่ง มันคงจะว่างเปล่าเพื่อส่งท้ายปีเก่าอีกเช่นเดิม พวกเขาบ้างก็กินเหล้า บ้างก็กินบะหมี่ บ้างก็เข้า ๆ ออก ๆ พอเตรียมกับข้าวกับแกล้ม ต่างก็กินกันไปคุยกันไป พูดเรื่องการค้าบ้าง คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ แม้แต่น้ำทะเลขึ้นลง ในระยะนี้บ้านไหนมีเด็กเกิดใหม่ ก็นำมาพูดคุยในวงสนทนา คุยมันทุก ๆ เรื่อง จนเหมือนกับว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน
เวลาผ่านไปจนถึง 22.30 น. ทันใดนั้นเองประตูร้านก็ถูกผลักออกเบา ๆ ทุกคนในร้านหยุดพูดคุยกัน สายตาทุกคู่มองตรงไปยังประตูร้าน ชายหนุ่มสองคนยืนสง่าในชุดสูทสากล พาดโอเวอร์โค้ทไว้บนแขน พอเห็นว่าผู้ที่มาเป็นใครทุกคนก็รู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มผ่อนคลายลง และเริ่มสนทนากันต่อไปอย่างคึกคัก ในขณะที่เถ้าแก่เนี้ยกำลังจะพูดว่า
“ขอโทษค่ะ ที่นั่งเต็มหมดแล้วค่ะ” เพื่อปฏิเสธลูกค้าที่ไม่ได้รับเชิญอยู่นั้น ก็มีหญิงคนหนึ่งสวมชุดกิโมโนเดินเข้ามายืนระหว่างกลางของชายหนุ่มทั้งสองคน ทุกคนในร้านแทบจะหยุดหายใจเมื่อได้ยินคุณนายผู้นั้นพูดว่า
“เอ้อ…รบกวน…รบกวนช่วยทำบะหมี่ให้สามชามได้ไหมค๊ะ” ทันทีที่เถ้าแก่เนี้ยได้ยินสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที เวลาผ่านไปสิบกว่าปีแล้ว ภาพของสามแม่ลูกในความทรงจำ กับภาพของสามแม่ลูกตรงหน้า เธอพยายามจะนำทั้งสองภาพมาวางซ้อนกัน เถ้าแก่ที่ยืนตะลึงอยู่ที่โต๊ะทำบะหมี่ ชี้นิ้วไปยังทั้งสามแม่ลูก
“พวกคุณ .. พวกคุณ” เขาพูดได้เพียงแค่นั้น คำพูดทุกคำจุกอยู่ที่คอ ชายหนุ่มหนึ่งในสองคนเห็นท่าทีของเถ้าแก่เนี้ยที่ทำอะไรไม่ถูกก็เลยพูดกับ เถ้าแก่เนี้ยว่า “พวกเราสามคนแม่ลูก ที่เมื่อสิบสี่ปีก่อนในวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่มาสั่งบะหมี่น้ำหนึ่ง ชามทานกันสามคนไงครับ และพวกเราก็ได้รับกำลังใจจากบะหมี่น้ำชามนั้น พวกเราจึงได้สามารถยืนหยัดมาถึงวันนี้ได้”
“หลังจากนั้นก็อพยพครอบครัวไปอาศัยอยู่กับยายที่อำเภอชิกะ ปีนี้ผมสอบผ่านได้เป็นนายแพทย์แล้ว ตอนนี้ผมเป็นแพทย์ฝึกหัดแผนกกุมารเวชที่โรงพยาบาลเกียวโต ปีหน้าเดือนเมษายนก็จะย้ายมาประจำโรงพยาบาลกลางของซัปโปโรแล้ว“
“วันนี้พวกเราก็เลยแวะมาที่โรงพยาบาลเพื่อทำความรู้จักและฝากเนื้อฝากตัว แล้วเลยไปไหว้สุสานของคุณพ่อ และน้องชายที่ครั้งหนึ่งเคยใฝ่ฝันว่าจะเป็นเจ้าของกิจการร้านบะหมี่นั้น ขณะนี้ได้ทำงานในธนาคารเกียวโต ได้เสนอความคิดที่เริดเรออย่างหนึ่งก็คือ ปีนี้ในวันส่งท้ายปีเก่า พวกเราสามคนแม่ลูกจะมาเยี่ยมคารวะเจ้าของร้านบะหมี่ฮอกไกที่ซัปโปโร และทานบะหมี่น้ำสามชามของร้านฮอกไกด้วย” สองตายายฟังไปพลาง พยักหน้าไปพลางด้วยน้ำตาคลอเบ้า
เถ้าแก่ร้านขายผักที่นั่งอยู่ตรงหน้าประตู พยายามใช้แรงอย่างเต็มที่ที่จะกลืนบะหมี่คำที่คาอยู่ในปากลงไปในคอ แล้วลุกขึ้นยืนพูดว่า “อ้าว…เถ้าแก่… เป็นอะไรไปหล่ะ อุตสาห์เตรียมการมาตลอดสิบปีเพื่อเฝ้าคอยวันนี้ “โต๊ะจอง” ตัวนั้นไงที่พวกเถ้าแก่จองให้ลูกค้าที่จะมาตอนหลังสิบโมงของคืนวันสิ้นปีไง รีบ ๆ ต้อนรับพวกเขาสิ เร็วเข้า“
ในที่สุดเถ้าแก่เนี้ยก็ได้สติ ตบไหล่ของเถ้าแก่ร้านขายผัก แล้วพูดว่า “ยินดีต้อนรับค่ะ เชิญนั่งข้างในค่ะ…นี่ตาเฒ่า บะหมี่น้ำสามชามโต๊ะสอง” เถ้าแก่ที่ยืนตะลึงอยู่ก็รีบปาดน้ำตาแล้วรับคำว่า
“ครับ..บะหมี่น้ำสามชาม” หากดูกันตามจริงแล้ว สิ่งที่เถ้าแก่ร้านบะหมี่ทั้งสองได้ให้ไปมันไม่ได้มีค่ามากมายอะไรเลย มันเป็นแค่เพียงบะหมี่ไม่กี่ก้อน คำพูดที่จริงใจและให้กำลังใจเพียงไม่กี่คำ รวมทั้งคำอวยพรว่า “ขอบคุณค่ะ(ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ(ครับ)”ก็เท่านั้นเอง แต่มันกลับให้ผู้ที่ถูกความจริงอันโหดร้ายบีบให้จมอยู่ในสถานการณ์คับขับได้ สามารถกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า — อย่าพยายามมองข้ามตัวเอง ตัวเราเองสามารถมีอิทธิพลต่อสิ่งแวดล้อมให้น่าอยู่ได้ บางทีมันอาจจะเป็นแค่เพียงความใส่ใจความห่วงใยอันจริงใจของคุณเพียงเล็กน้อย เท่านั้น ก็สามารถนำพาเอาแสงสว่างอันเจิดจรัสอย่างไม่มีขีดจำกัดมาสู่โลกได้ ด้วยเหตุนี้ความหวังความใฝ่ฝันที่แรงกล้าของพวกเรา เพื่อนพ้องทั้งหลาย อย่ามัวเห็นแก่ตัวกันหรือเสียดายมันอยู่เลย หวังว่านับแต่บัดนี้เป็นต้นไป
พวกเราจะสามารถมอบหัวใจแห่งความรัก และความเมตตาที่เราอัดเก็บไว้ในใจมาเป็นเวลานานแสนนานนั้น มอบให้กับคนอื่นด้วยความเต็มใจ จุดประกายแห่งความสว่างแก่โลก ถึงแม้จะเป็นแสงเพียงริบหรี่เท่านั้น แต่สำหรับคืนอันหนาวเหน็บอันเย็นยะเยือกของฤดูหนาว มันเป็นประกายแห่งความอบอุ่นและแสงสว่างอันสุกสกาวจริง ๆ ไงจ๊ะ
…อ่านบทความนี้จบแล้วรู้สึกเมื่อยตาบ้างหรือเปล่า บริหารสายตาหน่อย กรอกตาซ้ายไปมา เสร็จแล้วก็หันมากรอกตาขวา หลังจากนั้นก็กรอกตาทั้งสองข้างพร้อม ๆ กัน หากทำแล้วลูกตากระเด็นออกมานอกเบ้าแล้วล่ะก้อไม่ต้องมาหาฉันนะจ๊ะ ไปหาหมอเถอะ…
เรื่องนี้ตอนที่เกิดขึ้นที่ญี่ปุ่น ทำให้คนญี่ปุ่นรู้สึกประทับใจมานับไม่ถ้วนแล้ว ดังนั้นจึงมีคนพูดกันว่า “ใครที่อ่านนิทานเรื่องแล้ว ไม่มีใครเลยที่จะไม่หลั่งน้ำตาให้” ถึงแม้คำพูดนี้ออกจะเกินจริงไปบ้าง แต่ก็มีคนจำนวนมากที่ได้อ่านนิทานเรื่องนี้แล้ว รู้สึกประทับใจจริง ๆ จนน้ำตาร่วง และน้ำตาที่ร่วงรินเหล่านั้น มันไม่ใช่น้ำตาจากความรันทดใจ แต่เป็นน้ำตาที่หลั่งให้แก่ความประทับใจต่อความห่วงใยอย่างจริงใจ และน้ำใจไมตรีอันกว้างขวางที่มอบให้แก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 15 ปีที่แล้ว……..
วันที่ 31 ธันวาคม ซึ่งเป็นวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ที่ร้านบะหมี่ “ฮอกไก” บนถนนซัปโปโร การกินบะหมี่โซบะในคืนวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่นั้นเป็นประเพณีของชาว ญี่ปุ่น ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ร้านบะหมี่ขายดีในวันสิ้นปี
“ร้านฮอกไก” นี้ก็เช่นกัน ในวันนี้คนแน่นร้านแทบทั้งวัน จนกระทั่งถึงเวลา 22.00 น. คนก็เริ่มน้อยลง โดยปกติแล้วบนถนนสายนี้คนจะแน่นขนัดไปจนถึงเช้าตรู่ แต่วันนี้ทุกคนจะต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปต้อนรับปีใหม่กัน ดังนั้นถนนสายนี้จึงปิดร้านเร็วกว่าปกติ
เถ้าแก่ของร้าน “ฮอกไก” เป็นคนซื่อ และเถ้าแก่เนี้ยก็เป็นคนอัธยาศัยใจคอดี ในคืนวันส่งท้ายปีเก่า พอลูกค้าคนสุดท้ายกลับไป ในขณะเถ้าแก่เนี้ยก็จะปิดร้าน ประตูร้านก็ถูกเปิดออกอย่างเบา ๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งพาเด็กชายสองคน คนหนึ่งประมาณ 6 ขวบกับอีกคนหนึ่งประมาณ 10 ขวบเข้ามาในร้าน เด็กชายทั้งสองคนสวมชุดกีฬาใหม่เอี่ยมเหมือนกันทั้งสองคน ส่วนหญิงคนนั้นสวมโอเวอร์โค้ทลายสก๊อตเก่า ๆ เชย ๆ
“เชิญนั่งครับ” เถ้าแก่ร้องทักทายออกมา หญิงคนนั้นเอ่ยปากอย่างขลาดกลัวว่า “ขอบะหมี่น้ำสักชามได้ไหมค๊ะ” เด็กชายสองคนที่อยู่ข้างหลังสบตากันอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก
“ได้ค่ะ ได้ค่ะ ทำไมจะไม่ได้ล่ะค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ“
เถ้าแก่เนี้ยพาพวกเขาไปนั่งที่โต๊ะเบอร์สองชิดกำแพง แล้วตะโกนบอกไปทางห้องครัวว่า “บะหมี่น้ำหนึ่งชาม“
บะหมี่หนึ่งชามมีบะหมี่แค่หนึ่งก้อน เถ้าแก่คิดแล้วก็ใส่บะหมี่เพิ่มไปอีกครึ่งก้อน ต้มบะหมี่ได้ชามเบ้อเริ่ม ทั้งเถ้าแก่เนี้ยและสามแม่ลูกต่างก็ไม่รู้เรื่อง สามแม่ลูกนั่งล้อมชามบะหมี่กินกันอย่างเอร็ดอร่อย กินพลางพูดพลาง
“ทานเถอะครับ” ลูกคนพี่พูด
“แม่ทานหน่อยสิครับ” ลูกคนน้องพูดไปก็คีบบะหมี่ให้แม่กิน ไม่นานก็กินบะหมี่หมดชาม จ่ายเงินไปหนึ่งร้อยห้าสิบเยน แล้วทั้งสามคนก็ชมว่า
“ขอบคุณมากค่ะ(ครับ) บะหมี่อร่อยมากค่ะ(ครับ)” พร้อมกับค้อมตัวเล็กน้อยแล้วลาจากไป
“ขอบคุณมากค่ะ(ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ(ครับ)” ทั้งเถ้าแก่และเถ้าแก่เนี้ยต่างก็กล่าวขอบคุณ ทำงานไปวันแล้ววันเล่ายุ่งตั้งแต่เช้าจรดเย็น
….. และแล้วก็ผ่านไปอีกหนึ่งปี….
วันที่ 31 ธันวาคมก็เวียนมาครบรอบอีกครั้งหนึ่ง ในวันส่งท้ายปีเก่า ร้านบะหมี่ “ฮอกไก” ก็ยังคงขายดีและดูเหมือนจะขายดีกว่าปีที่ผ่านมา สองตายายยังคงยุ่งวุ่นวายอยู่กับการค้าขาย และแล้ววันที่วุ่นวายก็จบสิ้นลง 22.00น.กว่า ในขณะที่เถ้าแก่เนี้ยกำลังจะปิดร้านอยู่นั้น ประตูร้านก็ถูกผลักออกเบา ๆ ผู้ที่เข้ามาก็คือหญิงวัยกลางคนกับเด็กชายสองคน พอเห็นเสื้อโอเวอร์โค้ทที่เก่า และเชย เถ้าแก่เนี้ยก็นึกขึ้นมาได้ว่าเป็นลูกค้าคนสุดท้ายในวันส่งท้ายปีเก่าของปี ที่แล้วนั่นเอง
“ขอบะหมี่น้ำหนึ่งชามได้มั๊ยค่ะ“
“ได้ค่ะ ได้ค่ะ เชิญนั่งตามสบายนะค๊ะ” เถ้าแก่เนี้ยนำพวกเขาไปนั่งที่เดิมที่เคยนั่งเมื่อปีที่แล้ว โต๊ะเบอร์สอง ตะโกนไปพลางว่า
“บะหมี่น้ำหนึ่งชาม” เถ้าแก่รับคำพลาง จุดเตาที่เพิ่งจะดับไปพลาง
“ได้ครับ บะหมี่น้ำหนึ่งชาม” เถ้าแก่เนี้ยแอบไปพูดที่ข้างหูของเถ้าแก่ว่า
“นี่ตาแก่ ต้มบะหมี่ให้พวกเขาสามชามไม่ได้หรือ“
“ไม่ได้ ถ้าทำแบบนั้นจะทำให้พวกเขาอายและไม่สบายใจได้รู้มั๊ย” สามีตอบพลาง แล้วโยนบะหมี่อีกครึ่งก้อนลงไปในหม้อที่น้ำกำลังเดือดพล่าน เดินไปยืนข้างภรรยาแล้วก็ยิ้ม ภรรยาก็พูดขึ้นว่า
“เห็นเธอซื่อ ๆ ทึ่ม ๆ ไม่นึกเลยว่าจิตใจก็ดีเหมือนกันนะ” ฝ่ายสามีเดินไปตักบะหมี่ชามใหญ่ที่กลิ่นหอมชวนกินชามนั้นแล้วให้ภรรยายกไป ให้สามแม่ลูก สามแม่ลูกนั่งล้อมชามบะหมี่ กินไปพลางคุยไปพลาง เสียงคุยของสามแม่ลูกดังถึงหูของตายาย “หอมจังเลย…ยอดไปเลย…อร่อยจริง ๆ “
“ปีนี้สามารถกินบะหมี่ของร้านฮอกไกได้ นับว่าไม่เลวทีเดียว“
“ถ้าปีหน้าสามารถมากินได้อีกก็ดีนะสิ“
กินเสร็จก็จ่ายเงินไปหนึ่งร้อยห้าสิบเยน แล้วสามแม่ลูกก็เดินออกจากร้านฮอกไกไป “ขอบคุณค่ะ(ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ(ครับ)” มองตามหลังสามแม่ลูกจนลับหายไป สองตายายก็ยกเรื่องสามแม่ลูกมาพูดซ้ำแล้วซ้ำอีกไปได้ระยะหนึ่ง ในวันสิ้นปีของสามปีมานี้ กิจการของร้านฮอกไกดีมาก สองตายายต่างก็ยุ่งจนไม่มีเวลาคุยกัน แต่พอเลย 21.00 น.ไปแล้ว สองตายายก็เริ่มกระวนกระวายใจขึ้นมา พอถึง 22.00น. พนักงานในร้านต่างก็รับอั้งเปาแล้วก็แยกย้ายกันกลับไป
พอคนกลับไปหมดแล้วเจ้าของร้านทั้งสองก็ช่วยกันเอาป้ายราคาบะหมี่ในร้านที่ เขียนไว้ว่า “บะหมี่ชามละสองร้อยเยน” ที่แขวนไว้ตามผนังทั้งหมดพลิกกลับหลัง แล้วช่วยกันเขียนใหม่ว่า “บะหมี่ชามละร้อยห้าสิบเยน” 30นาทีก่อนเถ้าแก่เนี้ยก็เอาป้าย “จองแล้ว” ไปวางไว้บนโต๊ะเบอร์สอง เหมือนกับว่าจะมีเจตนารอแขกที่ลูกค้าออกจากร้านไปหมดแล้วถึงจะมาอย่างนั้น แหละ 22.30 น. ในที่สุดสามแม่ลูกก็ปรากฎตัวขึ้น พี่ชายสวมเครื่องแบบมัธยมของรัฐแห่งหนึ่ง น้องชายสวมเสื้อแจ๊คเก็ทที่พี่ชายสวมเมื่อปีก่อนดูหลวมและไม่พอดีตัว เด็กทั้งสองคนโตขึ้นมาก ส่วนผู้เป็นแม่ก็ยังคงสวมเสื้อโค้ทลายสก๊อตที่ทั้งเก่าและเชยแถมสีซีดตัว เดิม
“เชิญค่ะ เชิญค่ะ” เถ้าแก่เนี้ยกล่าวทักทายอย่างมีน้ำใจ มองใบหน้าอันยิ้มแย้มและท่าทางต้อนรับอย่างเต็มที่ของเถ้าแก่เนี้ย ทำให้ผู้เป็นแม่นั้นเปล่งคำพูดออกมาอย่างงกงกเงิ่นเงิ่นว่า
“รบกวนช่วยทำบะหมี่น้ำให้สักสองชามได้ไหมค่ะ“
“ได้ค่ะ เชิญนั่งทางนี้ค่ะ” เถ้าแก่เนี้ยนำแม่ลูกไปนั่งยังโต๊ะเบอร์สอง แล้วรีบเอาป้าย “จองแล้ว” ออกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วตะโกนบอกไปทางครัวว่า
“บะหมี่น้ำสองชาม“
“ได้ครับ บะหมี่น้ำสองชามได้เดี๋ยวนี้แหละครับ” เถ้าแก่พลางตอบ พลางโยนบะหมี่ลงไปในหม้อน้ำสามก้อน สามแม่ลูกกินไปพูดไป ดูแล้วเหมือนมีความสุขกันมาก สองสามีภรรยาที่ยืนอยู่หลังโต๊ะทำบะหมี่ได้รับรู้ถึงความสุขที่พวกเขาได้รับ กันในใจก็พลอยเบิกบานไปด้วย
“ลูกรัก วันนี้แม่ต้องขอบคุณลูก ๆ เป็นอย่างมาก“
“ขอบคุณ ?”
“ทำไมครับ“
“เรื่องเป็นอย่างนี้ คือคุณพ่อของลูกที่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปได้ทำให้คนอีกแปดคนได้รับบาด เจ็บ และทางบริษัทประกันก็ไม่รับผิดชอบในส่วนนั้น ในช่วงหลายปีมานี่ทำให้เราต้องจ่ายเงินเดือนละห้าหมื่นเยนทุกเดือน“
“เอ๊ะ เรื่องนี้เราก็ทราบกันอยู่แล้วนี่ครับ” ผู้เป็นพี่ตอบ
ส่วนเถ้าแก่เนี้ยได้แต่ตั้งใจฟังอย่างเงียบ ๆ อยู่หลังโต๊ะทำอาหาร
“แต่เดิมนั้นเเราต้องชำระหนี้ไปจนถึงปีหน้าเดือนมีนาคม แต่ตอนนี้เราได้ชำระหนี้ไปหมดแล้ว“
“จริง ๆ หรือครับ แม่“
“จริงสิจ๊ะ นี่เป็นเพราะว่าพี่ชายของลูกขยันไปส่งหนังสือพิมพ์ ส่วนตัวลูกเองก็ช่วยแม่ซื้อกับข้าวทำอาหาร ทำให้แม่ไปทำงานได้อย่างเต็มที่ ทางบริษัทจึงได้ให้เงินเบี้ยขยันพร้อมทั้งเงินโบนัสพิเศษอื่น ๆ อีก จึงทำให้วันนี้สามารถชำระในส่วนที่เหลือได้หมด“
“ว้าว แม่ครับ พี่ครับ อย่างนี้ก็วิเศษสิครับ แต่ว่าต่อไปขอให้ผมได้ช่วยทำอาหารต่อไปเถอะนะครับ“
“ผมก็จะส่งหนังสือพิมพ์ต่อนะครับ ไอ้น้องชาย เราต้องร่วมแรงร่วมใจกันสู้หน่อยแล้วนะ“
“ขอบใจลูกทั้งสองมาก ขอบใจจริง ๆ “
“แม่ครับ…..ผมกับน้องก็มีความลับจะบอกกับแม่เหมือนกันครับ คือ ในวันอาทิตย์วันหนึ่งของเดือนพฤศจิกายนโรงเรียนของน้องได้แจ้งให้ผู้ปกครอง ไปเยี่ยมชมนักเรียนในห้องเรียนในวันพบผู้ปกครอง คุณครูของน้องยังได้แนบจดหมายมาอีกหนึ่งฉบับว่า เรียงความของน้องได้ถูกคัดเลือกให้เป็นตัวแทนของฮอกไกโด เพื่อไปแข่งขันเรียงความทั่วประเทศ นี่ผมได้ยินมาจากเพื่อน ๆ ของน้องนะครับผมถึงทราบ ดังนั้น ในวันนั้นผมจึงไปเป็นตัวแทนแม่ไปร่วมในงานวันพบผู้ปกครองของน้อง“
“จริงหรือลูก แล้วต่อมาล่ะ“
“หัวข้อที่คุณครูให้เรียงความคือ “ความปรารถนาของข้าพเจ้า” น้องได้เอาเรื่องของบะหมี่น้ำหนึ่งชามมาเขียนเป็นเรียงความ แล้วยังได้อ่านต่อหน้าทุกคนด้วย“
“เรียงความเขียนว่า…หลังจากที่คุณพ่อประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์แล้ว ได้ทิ้งหนี้สินให้เรามากมาย เพื่อที่จะชำระหนี้ คุณแม่ต้องทำงานดึกดื่นหามรุ่งหามค่ำทุกวัน แม้แต่เรื่องของผมที่ต้องไปส่งหนังสือพิมพ์ น้องก็ยังเอาไปเขียนเลย…“
“ยังมีอีก น้องยังเขียนถึงในคืนวันที่ 31 ธันวาคม พวกเราสามคนแม่ลูกได้มาล้อมวงกันกินบะหมี่น้ำ อร่อยมาก…สามคนกินบะหมี่น้ำแค่ชามเดียว คุณตาคุณยายเจ้าของร้านยังกล่าวขอบคุณพวกเราอีก แล้วยังอวยพรวันปีใหม่ให้พวกเราอีก เสียงเหล่านั้นเหมือนกับว่าให้กำลังใจให้เข้มแข็งที่จะยืนหยัดมีชีวิตอยู่ ต่อไป พยายามปลดเปลื้องหนี้สินทั้งหลายของคุณพ่อให้หมดให้เร็วที่สุด…“
“ด้วยเหตุนี้น้องจึงได้ตัดสินใจว่าโตขึ้นน้องจะเปิดกิจการร้านบะหมี่ แล้วจะต้องเป็นเจ้าของร้านบะหมี่ยอดเยี่ยมอันดับหนึ่งของญี่ปุ่นอีกด้วย แล้วยังจะให้กำลังใจแก่ลูกค้าทุกคน…ขอให้มีความสุขครับ…ขอบคุณครับ…“สองตา ยายเจ้าของร้านบะหมี่ที่ยืนฟังอยู่หลังโต๊ะทำบะหมี่จู่ ๆ ก็หายตัวไป พวกเขาไม่ได้หายไปไหนเลยเพียงแต่คุกเข่ากันอยู่ใต้โต๊ะ ในมือถือปลายผ้าขนหนูกันคนละข้าง พยายามซับน้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุดเหมือนทำนบพังนั้นอย่างไม่ลดละ
“พอน้องอ่านเรียงความจบ คุณครูก็พูดว่า วันนี้พี่ชายได้มาเป็นตัวแทนของคุณแม่ ดังนั้นขอเชิญพี่ชายขึ้นมากล่าวอะไรสักหน่อยค่ะ “
“จริงหรือลูก แล้วลูกทำอย่างไรล่ะ“
“ก็มันกระทันหันเกินไป ตอนแรก ๆ ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ผมจึงพูดว่า…ขอบคุณทุกคนที่เอาใจใส่น้องผมเป็นอย่างดี น้องผมต้องไปจ่ายตลาดซื้อกับข้าวกลับมาหุงหาอาหารทุกวัน ดังนั้นในเวลาที่เพื่อน ๆ ทุกคนมีกิจกรรมกันในตอนเย็นก็มักจะอยู่ร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ได้เพราะต้องรีบกลับบ้าน เมื่อเป็นอย่างนี้คงจะทำให้ทุกคนวุ่นวายกันพอสมควร เมื่อครู่นี้ตอนที่ได้ยินน้องอ่านเรียงความเรื่องบะหมี่น้ำหนึ่งชาม ผมรู้สึกอายมาก แต่พอได้เห็นน้องยืดอกอ่านเรียงความเรื่องบะหมี่น้ำหนึ่งชามด้วยเสียงอันดัง นั้นจนจบ ถึงได้รู้สึกว่าความรู้สึกอายเมื่อสักครู่นี้ถึงจะเรียกว่าเป็นความอายจริง ๆ “
“หลายปีมานี้ ความกล้าของคุณแม่ที่จะสั่งบะหมี่น้ำหนึ่งชามนั้นเพื่อกินกันสามคนนั้น ผมกับน้องจะไม่มีวันลืมเป็นอันขาด ผมและน้องจะต้องขยัน และดูแลแม่เป็นอย่างดี และผมขอฝากน้องของผมให้ทุกคนช่วยดูแลด้วยครับ”
สามแม่ลูกกุมมือกันเงียบ ๆ ตบไหล่ กินบะหมี่หมดอย่างมีความสุขกว่าทุก ๆ ปี จ่ายเงินไปสามร้อยเยนกล่าวขอบคุณค้อมตัวลงเคารพและเดินออกจากร้านไป มองตามหลังสามแม่ลูกไป เจ้าของร้านจึงได้รู้สึกว่าปีนี้ได้ผ่านไปแล้วจริง ๆ พร้อมกับกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะ(ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ(ครับ)” และแล้วก็ผ่านไปอีกปีหนึ่ง พอถึงเวลา 21.00 น. ทางร้านฮอกไกก็วางป้าย“โต๊ะจอง“ไว้บนโต๊ะเบอร์สองและเฝ้ารอคอยการมาเยือนของ สามแม่ลูกเช่นเคย แต่ในปีนั้นสามคนแม่ลูกไม่ได้มาปรากฏตัวที่ร้านเลย ปีที่สอง ปีที่สาม โต๊ะเบอร์สองก็ยังคงว่างอยู่เช่นเดิม สามแม่ลูกไม่ได้มาที่ร้านฮอกไกอีกเลย กิจการของร้านฮอกไกดีมาก เรียกว่าดีวันดีคืนเลยทีเดียว ภายในร้านมีการตกแต่งใหม่ โต๊ะเก้าอี้ก็มีการเปลี่ยนใหม่ จะมีก็แต่โต๊ะเบอร์สองที่เก็บรักษาไว้เหมือนเดิ
ม “นี่มันเรื่องอะไรกัน” ลูกค้าหลายคนต่างก็ถามด้วยความกังขา เถ้าแก่เนี้ยก็เลยเล่าเรื่องบะหมี่หนึ่งชามให้แก่ลูกค้าฟัง โต๊ะเก่าตัวนั้นวางอยู่กลางร้านเหมือนกับว่าเป็นการให้กำลังใจตัวเองอย่าง หนึ่ง และก้อไม่แน่ว่าวันใดวันหนึ่งลูกค้าทั้งสามอาจจะกลับมาอีก พวกเขาหวังว่าจะใช้โต๊ะเก่าตัวนั้นในการต้อนรับลูกค้าทั้งสามของเขา
โต๊ะเบอร์สองตัวนั้นเปลี่ยนเป็นชื่อว่า “โต๊ะแห่งความสุข” ลูกค้าต่างก็พูดต่อ ๆ กันไป มีนักเรียนหลายคนอยากเห็นโต๊ะตัวนี้ถึงขนาดที่ว่านั่งรถมาจากที่ไกลแสนไกลมา กินบะหมี่ และเจาะจงที่จะนั่งโต๊ะตัวนี้ ผ่านวันที่ 31 ธันวาคม ไปอีกหลาย ๆ ปี
เจ้าของร้านค้าในละแวกใกล้เคียงร้านฮอกไก พอถึงวันสิ้นปีหลังจากปิดร้านแล้วก็มักจะมารวมตัวฉลองโดยการกินบะหมี่ที่ ร้านฮอกไก กินไปพลาง ก็รอเสียงระฆังส่งท้ายวันสิ้นปีเก่าไปพลาง แล้วทุกคนก็ไปวัดเพื่อไหว้พระด้วยกัน เป็นธรรมเนียมมา 5-6 ปีแล้ว ในวันนี้พอเลย 21.30 น.ไปแล้ว เจ้าของร้านขายปลามาถึงก่อนพร้อมทั้งนำซาซิมิมาด้วย ต่อจากนั้นก็มีคนมาเรื่อย ๆ เป็นระยะ บ้างก็เอาเหล้ามา บ้างก็เอาอาหารกับแกล้มมา ปกติแล้วก็จะรวมตัวกันได้ประมาณ 30-40 คน ต่างก็คึกคักกันมาก ทุกคนที่มานั้นต่างก็รู้ตำนานเกี่ยวกับโต๊ะเบอร์สอง ทุกคนก็พยายามไม่เอ่ยถึงมันแต่ในใจต่างก็คิดกันว่า วันนี้“โต๊ะจอง“ตัวนั้นไม่มีคนที่พวกเขาเฝ้ารอมานั่ง มันคงจะว่างเปล่าเพื่อส่งท้ายปีเก่าอีกเช่นเดิม พวกเขาบ้างก็กินเหล้า บ้างก็กินบะหมี่ บ้างก็เข้า ๆ ออก ๆ พอเตรียมกับข้าวกับแกล้ม ต่างก็กินกันไปคุยกันไป พูดเรื่องการค้าบ้าง คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ แม้แต่น้ำทะเลขึ้นลง ในระยะนี้บ้านไหนมีเด็กเกิดใหม่ ก็นำมาพูดคุยในวงสนทนา คุยมันทุก ๆ เรื่อง จนเหมือนกับว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน
เวลาผ่านไปจนถึง 22.30 น. ทันใดนั้นเองประตูร้านก็ถูกผลักออกเบา ๆ ทุกคนในร้านหยุดพูดคุยกัน สายตาทุกคู่มองตรงไปยังประตูร้าน ชายหนุ่มสองคนยืนสง่าในชุดสูทสากล พาดโอเวอร์โค้ทไว้บนแขน พอเห็นว่าผู้ที่มาเป็นใครทุกคนก็รู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มผ่อนคลายลง และเริ่มสนทนากันต่อไปอย่างคึกคัก ในขณะที่เถ้าแก่เนี้ยกำลังจะพูดว่า
“ขอโทษค่ะ ที่นั่งเต็มหมดแล้วค่ะ” เพื่อปฏิเสธลูกค้าที่ไม่ได้รับเชิญอยู่นั้น ก็มีหญิงคนหนึ่งสวมชุดกิโมโนเดินเข้ามายืนระหว่างกลางของชายหนุ่มทั้งสองคน ทุกคนในร้านแทบจะหยุดหายใจเมื่อได้ยินคุณนายผู้นั้นพูดว่า
“เอ้อ…รบกวน…รบกวนช่วยทำบะหมี่ให้สามชามได้ไหมค๊ะ” ทันทีที่เถ้าแก่เนี้ยได้ยินสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที เวลาผ่านไปสิบกว่าปีแล้ว ภาพของสามแม่ลูกในความทรงจำ กับภาพของสามแม่ลูกตรงหน้า เธอพยายามจะนำทั้งสองภาพมาวางซ้อนกัน เถ้าแก่ที่ยืนตะลึงอยู่ที่โต๊ะทำบะหมี่ ชี้นิ้วไปยังทั้งสามแม่ลูก
“พวกคุณ .. พวกคุณ” เขาพูดได้เพียงแค่นั้น คำพูดทุกคำจุกอยู่ที่คอ ชายหนุ่มหนึ่งในสองคนเห็นท่าทีของเถ้าแก่เนี้ยที่ทำอะไรไม่ถูกก็เลยพูดกับ เถ้าแก่เนี้ยว่า “พวกเราสามคนแม่ลูก ที่เมื่อสิบสี่ปีก่อนในวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่มาสั่งบะหมี่น้ำหนึ่ง ชามทานกันสามคนไงครับ และพวกเราก็ได้รับกำลังใจจากบะหมี่น้ำชามนั้น พวกเราจึงได้สามารถยืนหยัดมาถึงวันนี้ได้”
“หลังจากนั้นก็อพยพครอบครัวไปอาศัยอยู่กับยายที่อำเภอชิกะ ปีนี้ผมสอบผ่านได้เป็นนายแพทย์แล้ว ตอนนี้ผมเป็นแพทย์ฝึกหัดแผนกกุมารเวชที่โรงพยาบาลเกียวโต ปีหน้าเดือนเมษายนก็จะย้ายมาประจำโรงพยาบาลกลางของซัปโปโรแล้ว“
“วันนี้พวกเราก็เลยแวะมาที่โรงพยาบาลเพื่อทำความรู้จักและฝากเนื้อฝากตัว แล้วเลยไปไหว้สุสานของคุณพ่อ และน้องชายที่ครั้งหนึ่งเคยใฝ่ฝันว่าจะเป็นเจ้าของกิจการร้านบะหมี่นั้น ขณะนี้ได้ทำงานในธนาคารเกียวโต ได้เสนอความคิดที่เริดเรออย่างหนึ่งก็คือ ปีนี้ในวันส่งท้ายปีเก่า พวกเราสามคนแม่ลูกจะมาเยี่ยมคารวะเจ้าของร้านบะหมี่ฮอกไกที่ซัปโปโร และทานบะหมี่น้ำสามชามของร้านฮอกไกด้วย” สองตายายฟังไปพลาง พยักหน้าไปพลางด้วยน้ำตาคลอเบ้า
เถ้าแก่ร้านขายผักที่นั่งอยู่ตรงหน้าประตู พยายามใช้แรงอย่างเต็มที่ที่จะกลืนบะหมี่คำที่คาอยู่ในปากลงไปในคอ แล้วลุกขึ้นยืนพูดว่า “อ้าว…เถ้าแก่… เป็นอะไรไปหล่ะ อุตสาห์เตรียมการมาตลอดสิบปีเพื่อเฝ้าคอยวันนี้ “โต๊ะจอง” ตัวนั้นไงที่พวกเถ้าแก่จองให้ลูกค้าที่จะมาตอนหลังสิบโมงของคืนวันสิ้นปีไง รีบ ๆ ต้อนรับพวกเขาสิ เร็วเข้า“
ในที่สุดเถ้าแก่เนี้ยก็ได้สติ ตบไหล่ของเถ้าแก่ร้านขายผัก แล้วพูดว่า “ยินดีต้อนรับค่ะ เชิญนั่งข้างในค่ะ…นี่ตาเฒ่า บะหมี่น้ำสามชามโต๊ะสอง” เถ้าแก่ที่ยืนตะลึงอยู่ก็รีบปาดน้ำตาแล้วรับคำว่า
“ครับ..บะหมี่น้ำสามชาม” หากดูกันตามจริงแล้ว สิ่งที่เถ้าแก่ร้านบะหมี่ทั้งสองได้ให้ไปมันไม่ได้มีค่ามากมายอะไรเลย มันเป็นแค่เพียงบะหมี่ไม่กี่ก้อน คำพูดที่จริงใจและให้กำลังใจเพียงไม่กี่คำ รวมทั้งคำอวยพรว่า “ขอบคุณค่ะ(ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ(ครับ)”ก็เท่านั้นเอง แต่มันกลับให้ผู้ที่ถูกความจริงอันโหดร้ายบีบให้จมอยู่ในสถานการณ์คับขับได้ สามารถกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า — อย่าพยายามมองข้ามตัวเอง ตัวเราเองสามารถมีอิทธิพลต่อสิ่งแวดล้อมให้น่าอยู่ได้ บางทีมันอาจจะเป็นแค่เพียงความใส่ใจความห่วงใยอันจริงใจของคุณเพียงเล็กน้อย เท่านั้น ก็สามารถนำพาเอาแสงสว่างอันเจิดจรัสอย่างไม่มีขีดจำกัดมาสู่โลกได้ ด้วยเหตุนี้ความหวังความใฝ่ฝันที่แรงกล้าของพวกเรา เพื่อนพ้องทั้งหลาย อย่ามัวเห็นแก่ตัวกันหรือเสียดายมันอยู่เลย หวังว่านับแต่บัดนี้เป็นต้นไป
พวกเราจะสามารถมอบหัวใจแห่งความรัก และความเมตตาที่เราอัดเก็บไว้ในใจมาเป็นเวลานานแสนนานนั้น มอบให้กับคนอื่นด้วยความเต็มใจ จุดประกายแห่งความสว่างแก่โลก ถึงแม้จะเป็นแสงเพียงริบหรี่เท่านั้น แต่สำหรับคืนอันหนาวเหน็บอันเย็นยะเยือกของฤดูหนาว มันเป็นประกายแห่งความอบอุ่นและแสงสว่างอันสุกสกาวจริง ๆ ไงจ๊ะ
…อ่านบทความนี้จบแล้วรู้สึกเมื่อยตาบ้างหรือเปล่า บริหารสายตาหน่อย กรอกตาซ้ายไปมา เสร็จแล้วก็หันมากรอกตาขวา หลังจากนั้นก็กรอกตาทั้งสองข้างพร้อม ๆ กัน หากทำแล้วลูกตากระเด็นออกมานอกเบ้าแล้วล่ะก้อไม่ต้องมาหาฉันนะจ๊ะ ไปหาหมอเถอะ…
เรื่องนี้ตอนที่เกิดขึ้นที่ญี่ปุ่น ทำให้คนญี่ปุ่นรู้สึกประทับใจมานับไม่ถ้วนแล้ว ดังนั้นจึงมีคนพูดกันว่า “ใครที่อ่านนิทานเรื่องแล้ว ไม่มีใครเลยที่จะไม่หลั่งน้ำตาให้” ถึงแม้คำพูดนี้ออกจะเกินจริงไปบ้าง แต่ก็มีคนจำนวนมากที่ได้อ่านนิทานเรื่องนี้แล้ว รู้สึกประทับใจจริง ๆ จนน้ำตาร่วง และน้ำตาที่ร่วงรินเหล่านั้น มันไม่ใช่น้ำตาจากความรันทดใจ แต่เป็นน้ำตาที่หลั่งให้แก่ความประทับใจต่อความห่วงใยอย่างจริงใจ และน้ำใจไมตรีอันกว้างขวางที่มอบให้แก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
Need to be cheered up? You got it!!
Ok, so counting has never been my strong point! Here is my top “ten” list of songs to play when you feel blue… Any blue people out there? Well… Doctor BabyChaos prescribes these fifteen smashing songs to help you through. I hope they help you along as much as they do me. This is a light hearted look at being sad so, if that’s likely to offend you, look away until my next post.
Stage One: Wallowing in it.
If you’re down and you want to cry some more then go ahead. When human beings get sad our eyes leak. It’s nature, it’s what we do. It’s the pressure valve and it makes us feel better. Alternatively, if you are the bottling type or have been snivelling for quite long enough you may want to beat back the tears and if that’s the case a good dose of singing bitterly and angrily may help. Try these…
Say Hello, Wave Goodbye – Soft Cell: Sing along with bitter angst (and in tune). Make sure you get the original late 80s (or was it early 90s) recording. The subsequent one is a much better performance but it’s lost the raw power of its predecessor. Mr Almond is hurting and angry in the original version and if you are too, it’s great to join in.
Stong – Robbie Williams: Are you normally a jolly soul? Do people think you’re going to top yourself if you stop smiling for more than 30 seconds? Yeh, well if you’re one of those and you just want to take a bit of time out feel a bit crap about something this is a great song. “Not so tough now are we? No?” Yeh, well who gives a smeg? It’s allowed.
The Tracks of My Tears – Smoky Robinson: Another one for the down clown. Get into it, screw up your eyes, give it your soul… you’ll feel better if only because you know you’re looking a bit odd and imagining how it looks makes you laugh.
Help Me – Johnny Cash: A soulful, desperate, heart rending prayer from a man in dire need. When your back’s against the wall and you’ve nowhere else to turn, play this and realise you are not alone. People have been there before you. Namely Johnny Cash, ill and in pain and mourning the death of his wife. Utterly honest and straight from the heart, if this one doesn’t give you goosebumps you do not have a soul. You will be really wailing into your soup but by heaven you’ll feel better afterwards.
Stage Two: Reassurance
Ok so once you’ve done the crying, wrung out your handkerchief and you’re ready to go on you may need to hear some songs that tell you everything is going to be ok.
Stop Crying Your Heart Out – Oasis: When I lost my job I played this over and over as I drove home. I did cry my heart out… for the whole two hour journey but blimey I felt better by the time I’d finished.
Electrical Storm – U2: A good one to play if you are in the midst of the storm and not sure what the outcome will be. You know you have to sort yourself out but you may not know how or what to do for the best. Don’t worry, you are not cracking up, you are merely being human. I’d lay bets that everyone with a problem thinks themselves round in circles, usually when the result is dependent on somebody else’s decision or if they know the answer but doing it is asking too much of them at that time. Don’t worry you will work it through in the end, stop thinking about it and play this, it sums up the atmosphere perfectly.
Golden Slumbers/Carry That Weight/The End – The Beatles: Another people-have-been-there-before-you track. You are going to have to take the crap but you’ll get through to the funky bit, I promise and so does Paul. Listen to him! He’s hurting but he knows he’s going to make it. So are you.
The Light of Day – the Divine Comedy: The kind of thing your parents tell you when you break up from your first love affair. Unfortunately, for all that, the message is no less true.
“I feel shit now, but I know in the end I’ll be ok.” It says.
You may not believe this if you’ve just been jilted for the first time but trust me, you will get through. You will look back and – although you may not laugh like they said – you will smile and yes, everything will be ok. I’m sorry but I’m afraid in this instance your parents are right. Don’t worry about how strong you are, either, you’re tougher than you know.
Always the Sun – The Stranglers: Once again, you need to look out for the original version from the album Dream Time not the subsequent versions. The message? Things look a bit crap but they’ll be ok in the end.
Stage Three: Acceptance – I don’t want to go back but I’m not quite over it.
Once you’ve listened to Doctor BC’s magic songs for long enough, the light may dawn. You may begin to realise that it’s going to work out. That said, you probably still wish you could just fast forward through this bit to the point where you are completely over it, absorbing any useful lessons as you go.
Too Young to Die – The Divine Comedy: The weary acceptance that you need to develop, that change is good because it helps you to do that, even when it is painful. The other song I played when I lost my job. It may be about changing your life, yourself but it’s just as handy to listen to if some annoying bastard has come along and changed it for you.
The Waiting – Tom Petty: Waiting is the hardest part. Waiting not to feel crap, waiting to get on with life again. Sometimes you feel like you’re struggling and getting nowhere. Stop struggling is probably the answer.
There is NO Stage Four: You can zone out at any point in the process.
When you want something to take you away and make you forget life is happening.
Comfortably Numb – Pink Floyd: Pink Floyd are knocking on. Youngsters, they may all look l like your dad – or possibly your granddad – but they are responsible for the perfect song to zone to – possibly one of the most beautiful pop melodies of all time. The words are about detachment from reality and describe the feeling extremely well, so well that it’s easy to detach for a while if you listen. The melody is extraordinarily uplifting – truly incredible. This got me through the first really crap time in my life – being bullied at school – and yet with all those connotations I still love the song. Very little else comes close.
Strung Out – Veldt: Similar deal, just switch off, zone out and enjoy. Great to play if you decide to alleviate your negative feelings by going for a drive. It’s the perfect music to watch streets, traffic and pedestrians slide past to.
Stage Five: Wahoo! I made it.
The moment when you suddenly realise that life is a bit fine and dandy again. You may be feeling amazed and perhaps, even, a bit smug that, gargantuan waves and all, the storms have failed to sink you.
I’ve Been This Way Before – Neil Diamond: This is from the album Serenade (I think) in 1975 so he’s beginning to lose the connection his early stuff has. It’s very slick, which makes it difficult to align with what he’s saying even though it is straight from the heart. BUT it’s still a cracking song and it does capture the. “Blimey! Did I survive that?” Moment well. It’s also at a point where he’s still Gospel influenced so there’s some nice keyboard work in there. Oh yes, and not forgetting that, spangly shirts and dodgy hair, aside, the man has a voice which, frankly, should come with a public health warning. A little sugar for the ladies, perhaps. Mmm Mmm!
Through the Dark – K T Tunstall: The last and best track on the album Eye to the Telescope. About coming to terms with where life has put you even if you thought, no believed, you were going to be somewhere else at this point. Accepting that no matter how strongly you believe you are making your own destiny, you’re not always calling the shots. It’s not what happens that counts, it’s how you react. You can’t control other people’s actions but you can control your own. You get the picture, I’m sure.
I Won’t Back Down – Johnny Cash: Because I fucking won’t and – clearly – he wasn’t going to, either! The original Tom Petty version is good but this is top-level, nobody-dicks-with-me stuff. A real pished weedgie rant of a song.
“D’you want some more?” It’s shouting as it reels drunkenly across Sauchiehall Street with a can of extra strong lager in one hand and the other on its crotch, struggling with it’s flies as it attempts to get it’s willy out so it can take a whizz on your shoes. “Do you? Do you? Bring it on!”
I hope you enjoyed my choice of tunes and that my choice of language hasn’t been too fruity.
Stage One: Wallowing in it.
If you’re down and you want to cry some more then go ahead. When human beings get sad our eyes leak. It’s nature, it’s what we do. It’s the pressure valve and it makes us feel better. Alternatively, if you are the bottling type or have been snivelling for quite long enough you may want to beat back the tears and if that’s the case a good dose of singing bitterly and angrily may help. Try these…
Say Hello, Wave Goodbye – Soft Cell: Sing along with bitter angst (and in tune). Make sure you get the original late 80s (or was it early 90s) recording. The subsequent one is a much better performance but it’s lost the raw power of its predecessor. Mr Almond is hurting and angry in the original version and if you are too, it’s great to join in.
Stong – Robbie Williams: Are you normally a jolly soul? Do people think you’re going to top yourself if you stop smiling for more than 30 seconds? Yeh, well if you’re one of those and you just want to take a bit of time out feel a bit crap about something this is a great song. “Not so tough now are we? No?” Yeh, well who gives a smeg? It’s allowed.
The Tracks of My Tears – Smoky Robinson: Another one for the down clown. Get into it, screw up your eyes, give it your soul… you’ll feel better if only because you know you’re looking a bit odd and imagining how it looks makes you laugh.
Help Me – Johnny Cash: A soulful, desperate, heart rending prayer from a man in dire need. When your back’s against the wall and you’ve nowhere else to turn, play this and realise you are not alone. People have been there before you. Namely Johnny Cash, ill and in pain and mourning the death of his wife. Utterly honest and straight from the heart, if this one doesn’t give you goosebumps you do not have a soul. You will be really wailing into your soup but by heaven you’ll feel better afterwards.
Stage Two: Reassurance
Ok so once you’ve done the crying, wrung out your handkerchief and you’re ready to go on you may need to hear some songs that tell you everything is going to be ok.
Stop Crying Your Heart Out – Oasis: When I lost my job I played this over and over as I drove home. I did cry my heart out… for the whole two hour journey but blimey I felt better by the time I’d finished.
Electrical Storm – U2: A good one to play if you are in the midst of the storm and not sure what the outcome will be. You know you have to sort yourself out but you may not know how or what to do for the best. Don’t worry, you are not cracking up, you are merely being human. I’d lay bets that everyone with a problem thinks themselves round in circles, usually when the result is dependent on somebody else’s decision or if they know the answer but doing it is asking too much of them at that time. Don’t worry you will work it through in the end, stop thinking about it and play this, it sums up the atmosphere perfectly.
Golden Slumbers/Carry That Weight/The End – The Beatles: Another people-have-been-there-before-you track. You are going to have to take the crap but you’ll get through to the funky bit, I promise and so does Paul. Listen to him! He’s hurting but he knows he’s going to make it. So are you.
The Light of Day – the Divine Comedy: The kind of thing your parents tell you when you break up from your first love affair. Unfortunately, for all that, the message is no less true.
“I feel shit now, but I know in the end I’ll be ok.” It says.
You may not believe this if you’ve just been jilted for the first time but trust me, you will get through. You will look back and – although you may not laugh like they said – you will smile and yes, everything will be ok. I’m sorry but I’m afraid in this instance your parents are right. Don’t worry about how strong you are, either, you’re tougher than you know.
Always the Sun – The Stranglers: Once again, you need to look out for the original version from the album Dream Time not the subsequent versions. The message? Things look a bit crap but they’ll be ok in the end.
Stage Three: Acceptance – I don’t want to go back but I’m not quite over it.
Once you’ve listened to Doctor BC’s magic songs for long enough, the light may dawn. You may begin to realise that it’s going to work out. That said, you probably still wish you could just fast forward through this bit to the point where you are completely over it, absorbing any useful lessons as you go.
Too Young to Die – The Divine Comedy: The weary acceptance that you need to develop, that change is good because it helps you to do that, even when it is painful. The other song I played when I lost my job. It may be about changing your life, yourself but it’s just as handy to listen to if some annoying bastard has come along and changed it for you.
The Waiting – Tom Petty: Waiting is the hardest part. Waiting not to feel crap, waiting to get on with life again. Sometimes you feel like you’re struggling and getting nowhere. Stop struggling is probably the answer.
There is NO Stage Four: You can zone out at any point in the process.
When you want something to take you away and make you forget life is happening.
Comfortably Numb – Pink Floyd: Pink Floyd are knocking on. Youngsters, they may all look l like your dad – or possibly your granddad – but they are responsible for the perfect song to zone to – possibly one of the most beautiful pop melodies of all time. The words are about detachment from reality and describe the feeling extremely well, so well that it’s easy to detach for a while if you listen. The melody is extraordinarily uplifting – truly incredible. This got me through the first really crap time in my life – being bullied at school – and yet with all those connotations I still love the song. Very little else comes close.
Strung Out – Veldt: Similar deal, just switch off, zone out and enjoy. Great to play if you decide to alleviate your negative feelings by going for a drive. It’s the perfect music to watch streets, traffic and pedestrians slide past to.
Stage Five: Wahoo! I made it.
The moment when you suddenly realise that life is a bit fine and dandy again. You may be feeling amazed and perhaps, even, a bit smug that, gargantuan waves and all, the storms have failed to sink you.
I’ve Been This Way Before – Neil Diamond: This is from the album Serenade (I think) in 1975 so he’s beginning to lose the connection his early stuff has. It’s very slick, which makes it difficult to align with what he’s saying even though it is straight from the heart. BUT it’s still a cracking song and it does capture the. “Blimey! Did I survive that?” Moment well. It’s also at a point where he’s still Gospel influenced so there’s some nice keyboard work in there. Oh yes, and not forgetting that, spangly shirts and dodgy hair, aside, the man has a voice which, frankly, should come with a public health warning. A little sugar for the ladies, perhaps. Mmm Mmm!
Through the Dark – K T Tunstall: The last and best track on the album Eye to the Telescope. About coming to terms with where life has put you even if you thought, no believed, you were going to be somewhere else at this point. Accepting that no matter how strongly you believe you are making your own destiny, you’re not always calling the shots. It’s not what happens that counts, it’s how you react. You can’t control other people’s actions but you can control your own. You get the picture, I’m sure.
I Won’t Back Down – Johnny Cash: Because I fucking won’t and – clearly – he wasn’t going to, either! The original Tom Petty version is good but this is top-level, nobody-dicks-with-me stuff. A real pished weedgie rant of a song.
“D’you want some more?” It’s shouting as it reels drunkenly across Sauchiehall Street with a can of extra strong lager in one hand and the other on its crotch, struggling with it’s flies as it attempts to get it’s willy out so it can take a whizz on your shoes. “Do you? Do you? Bring it on!”
I hope you enjoyed my choice of tunes and that my choice of language hasn’t been too fruity.
วันศุกร์ที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2553
Driving Music
I love to listen to music when I'm driving a car.
Eventhough I don't own one.
I love the feeling when the wind on my face.
It's like a freedom and infinity.
Especially, when outside of town..
My place is pretty far from town. It takes me
almost 2 hours just to reach downtown - -"
Here are songs I love to listen when I'm behind the wheels.
Try :)
Don't I hold you - Wheat
Little Finland - The City and Horses
Wake Up - Arcade Fire
Don't Stop Me Now - Queen
Sooner or Later - Rookie of The Year
For You Baby - Simply Red
1979 - The Smashing Pumpkins
Chumbawamba - Tubthumping
Saturday Night - Suede
Fly - Sugar Ray
She's So High - Tal Bachman
Close To me - The Cure
We Will Become Silhoutes - The Postal Sevice
Fireflies - Owl City
Semi-Charmed Kind of Life - Third Eye Blind
Infinite Lives - Valient Thor
Regulate - Warren G feat. Snoop Dogg
My Name Is Jonas - Weezer
C.R.E.A.M. - Wutang Clan
My Song - Specialthaks
มือปืน - พงสิทธิ์ คำภีร์
Secret Crowds - Angles and Airwaves
All Mixed Up - 311
Chasing Pavement - Adele
Amazing - Aerosmith
No Pressure Over Cappucino - Alanis Morisette
Somewhere Down in Fullerton - Allister
Never Meant - American Football
Chapter 4 - A7X
Wouldn't It Be Nice - The Beach Boys
Sabotage - Beastie Boys
Middle Managemant - Bishop Allen
Dumpweed - Blink 182
3.14 - The Bloodhound Gang
Guitar Man - Bread
The Wrestler - Bruce Springteen
Swallowed - Bush
Gangsta Paradise - Coolio
Anything Goes - Cole Porter
Moan - Cute Is What We Aim For
Be quiet And Drive - Deftones ..... I love this one big time!!
Well, I guess you have enough songs for 300 miles
Try 'em. I'm serious.
Hope you feel the same way I do.
:)
Eventhough I don't own one.
I love the feeling when the wind on my face.
It's like a freedom and infinity.
Especially, when outside of town..
My place is pretty far from town. It takes me
almost 2 hours just to reach downtown - -"
Here are songs I love to listen when I'm behind the wheels.
Try :)
Don't I hold you - Wheat
Little Finland - The City and Horses
Wake Up - Arcade Fire
Don't Stop Me Now - Queen
Sooner or Later - Rookie of The Year
For You Baby - Simply Red
1979 - The Smashing Pumpkins
Chumbawamba - Tubthumping
Saturday Night - Suede
Fly - Sugar Ray
She's So High - Tal Bachman
Close To me - The Cure
We Will Become Silhoutes - The Postal Sevice
Fireflies - Owl City
Semi-Charmed Kind of Life - Third Eye Blind
Infinite Lives - Valient Thor
Regulate - Warren G feat. Snoop Dogg
My Name Is Jonas - Weezer
C.R.E.A.M. - Wutang Clan
My Song - Specialthaks
มือปืน - พงสิทธิ์ คำภีร์
Secret Crowds - Angles and Airwaves
All Mixed Up - 311
Chasing Pavement - Adele
Amazing - Aerosmith
No Pressure Over Cappucino - Alanis Morisette
Somewhere Down in Fullerton - Allister
Never Meant - American Football
Chapter 4 - A7X
Wouldn't It Be Nice - The Beach Boys
Sabotage - Beastie Boys
Middle Managemant - Bishop Allen
Dumpweed - Blink 182
3.14 - The Bloodhound Gang
Guitar Man - Bread
The Wrestler - Bruce Springteen
Swallowed - Bush
Gangsta Paradise - Coolio
Anything Goes - Cole Porter
Moan - Cute Is What We Aim For
Be quiet And Drive - Deftones ..... I love this one big time!!
Well, I guess you have enough songs for 300 miles
Try 'em. I'm serious.
Hope you feel the same way I do.
:)
วันพฤหัสบดีที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2553
First time:)
I remember that when I wasd a little.
My dad always play the rock music to me and
sometimes he put some disco songs for me too :)
Mostly, he loved Black Sabbath, Uriaheep, and all rock stuffs.
Sometime KC and The Sunshine Band, or Bee Gees.
When I got in the boarding school..I was 8
Hip Hop has had an influence to me a lot.
The seniors in my school always turn on the song like Ditty
of Paper Boy so loud.
Mannn..fucking good vibes!!
When I was 13, My friends gave me the cassette of Sepultura
to me. I was kinda curious what kind of songs this band play.
After I listened to all songs of that cassette...I was hooked!
I became the metal head :)
But still, other kinds of music I've been listenning, Hip Hop, Rock,
Pop, Rap, Oldies, Motown, Classical.
Now, I think the music that has an influence to me a lot are
Rap, Punk, Pop, and Oldies.
It's awesome that you wake up with different kinds of music everyday.
If I have to rank 'em up
Here are the songs that I love and always listen to them :)
10 This Year Love - Davi Gray
9 I Remember You - Dustbox (original by Skid Row)
8 One of These Day - Owen
7 A Letter To Elise, Close To me - The Cure
6 My First Time - Lobo
5 Exile - Slayer
4 Wake Up - Arcade Fire
3 C.R.E.A.M -Wutang Clan
2 Anything Goes - Cole Porter
1 Strong - Robbie Williams
These rank always change anyway.
Don't judge me by the songs I love.
I'm just a regular guy :)
My dad always play the rock music to me and
sometimes he put some disco songs for me too :)
Mostly, he loved Black Sabbath, Uriaheep, and all rock stuffs.
Sometime KC and The Sunshine Band, or Bee Gees.
When I got in the boarding school..I was 8
Hip Hop has had an influence to me a lot.
The seniors in my school always turn on the song like Ditty
of Paper Boy so loud.
Mannn..fucking good vibes!!
When I was 13, My friends gave me the cassette of Sepultura
to me. I was kinda curious what kind of songs this band play.
After I listened to all songs of that cassette...I was hooked!
I became the metal head :)
But still, other kinds of music I've been listenning, Hip Hop, Rock,
Pop, Rap, Oldies, Motown, Classical.
Now, I think the music that has an influence to me a lot are
Rap, Punk, Pop, and Oldies.
It's awesome that you wake up with different kinds of music everyday.
If I have to rank 'em up
Here are the songs that I love and always listen to them :)
10 This Year Love - Davi Gray
9 I Remember You - Dustbox (original by Skid Row)
8 One of These Day - Owen
7 A Letter To Elise, Close To me - The Cure
6 My First Time - Lobo
5 Exile - Slayer
4 Wake Up - Arcade Fire
3 C.R.E.A.M -Wutang Clan
2 Anything Goes - Cole Porter
1 Strong - Robbie Williams
These rank always change anyway.
Don't judge me by the songs I love.
I'm just a regular guy :)
วันอังคารที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2553
Wake Up - Arcade Fire
I know this band and their song from
Where The Wild Things Are Trailer.
Hope you guys like this Canadian band.
They're sweet :)
Where The Wild Things Are Trailer.
Hope you guys like this Canadian band.
They're sweet :)
:)
Inside all of us is hope.
Inside all of us is fear.
Inside all of us is adventure.
Inside all of us is a Wild Things.
Grrrr :)
Inside all of us is fear.
Inside all of us is adventure.
Inside all of us is a Wild Things.
Grrrr :)
Where The Wild Things Are.
I bought this DVD for just only 70 Baht..then I went straight home to watch it.
Any of you guys ever heard the name Maurice Sendak?
The writer and illustrator for kid book.
Something about this dude is pretty weird and funny.
He hates the the sweet stories just like Peterpan, for example.
His stories are always a little bit darker for kids.
Some of the parents say no for their kids to read his story.
Some say that his stories scare the shit out of the kids.
Hell yeah, they do!
I ain't gonna tell you what the story is.
You need to find out yourselves.
All I can tell you is this movie made me cry like a little girl.
I felt so warm inside when I was done this movie.
Especially, when you have Spike Jonze as a director..
Mannn..This movie is so alive!!
Try it, trust me:)
Any of you guys ever heard the name Maurice Sendak?
The writer and illustrator for kid book.
Something about this dude is pretty weird and funny.
He hates the the sweet stories just like Peterpan, for example.
His stories are always a little bit darker for kids.
Some of the parents say no for their kids to read his story.
Some say that his stories scare the shit out of the kids.
Hell yeah, they do!
I ain't gonna tell you what the story is.
You need to find out yourselves.
All I can tell you is this movie made me cry like a little girl.
I felt so warm inside when I was done this movie.
Especially, when you have Spike Jonze as a director..
Mannn..This movie is so alive!!
Try it, trust me:)
วันเสาร์ที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2553
วันศุกร์ที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2553
I love my mom :)
Today I went out to watch movie with my GF, Sherlock Holmes.
When I went back home, I took the subway.
While I was standing on the train.
I saw a couple of mother and son.
You might thought that what's wrong with that?
OK. Mother was normal, but his son, about 16 years old,
is a gifted child. on the other hand..he's retarded.
While I was staring at them, the song in my ear piece came up.
It's the song called "Now and Forever"
by Locofrank (Richard Marx covered)
Suddenly, I felt warm and missed my mom.
I paused the song and made a call to her right away.
And still, I was so overwhelmed.
Mother looked like she's mid 50.
I can see her grey hair.
The song came up again, Now and forever, I will be your man.
The song said like this..I understand that when
Richard Marx wrote this song, I guess he wrote this
song for his girl.
But when I listened to this song and staring at them at
the same time. This song was absolutely rightfor this situation,
this feeling.
No one loves you like your mom does.
Believe me.
Be nice to her, tell her how much you love her.
Do it now or you'll never get a chance
:)
When I went back home, I took the subway.
While I was standing on the train.
I saw a couple of mother and son.
You might thought that what's wrong with that?
OK. Mother was normal, but his son, about 16 years old,
is a gifted child. on the other hand..he's retarded.
While I was staring at them, the song in my ear piece came up.
It's the song called "Now and Forever"
by Locofrank (Richard Marx covered)
Suddenly, I felt warm and missed my mom.
I paused the song and made a call to her right away.
And still, I was so overwhelmed.
Mother looked like she's mid 50.
I can see her grey hair.
The song came up again, Now and forever, I will be your man.
The song said like this..I understand that when
Richard Marx wrote this song, I guess he wrote this
song for his girl.
But when I listened to this song and staring at them at
the same time. This song was absolutely rightfor this situation,
this feeling.
No one loves you like your mom does.
Believe me.
Be nice to her, tell her how much you love her.
Do it now or you'll never get a chance
:)
วันพฤหัสบดีที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2553
Soundtrack of my life.
Swing Door - Allen Gray
Anything Goes - Cole Porter
In The Morning, Before work - Owen
Move, Bitch - Ludacris
Wrong Nigga To Fuck With - Ice Cube
Omen Of Love - Northern 19
Be Quiet And Drive - Deftones
Tomorrow, I'll remeber you - Dustbox
Hallelujah - Jeff Buckley
Deathmask Divine - The Black Dahlia Murder
What do you say? - Mickey Avalon
Same In Any Language - My Morning Jacket
Come Pick Me up - Ryan Adams
Sugar Blues - Jeff Finlin
Don't I hold You? - Wheat
Your Hand In Mine - The Explosions In The Sky
I believe In Your Victory - This will Destroy you
Secret Crowd - Angles And Airwaves
Foo Fighters, Green Day, Dustbox, or Weezers, depends.
Smack My Bitch Up, Omen - The Prodigy
Sleeping In - The Postal Service
Oh, It is Love - Hellogoodbye
:)
Anything Goes - Cole Porter
In The Morning, Before work - Owen
Move, Bitch - Ludacris
Wrong Nigga To Fuck With - Ice Cube
Omen Of Love - Northern 19
Be Quiet And Drive - Deftones
Tomorrow, I'll remeber you - Dustbox
Hallelujah - Jeff Buckley
Deathmask Divine - The Black Dahlia Murder
What do you say? - Mickey Avalon
Same In Any Language - My Morning Jacket
Come Pick Me up - Ryan Adams
Sugar Blues - Jeff Finlin
Don't I hold You? - Wheat
Your Hand In Mine - The Explosions In The Sky
I believe In Your Victory - This will Destroy you
Secret Crowd - Angles And Airwaves
Foo Fighters, Green Day, Dustbox, or Weezers, depends.
Smack My Bitch Up, Omen - The Prodigy
Sleeping In - The Postal Service
Oh, It is Love - Hellogoodbye
:)
What the fuck is wrong with kids?
Hip Hop..Mann..I love this kind of song big time.
But actually, I love old school hip hop and political hip hop.
Not that type of puppet rappers rhyme about some fucking jewels or
money or bitches or even getting rich.
I mean, I'm Hinduism. I don't give a fuck who's rich or not. I rather be with
my GF than dancing with those bitches. I hate wearing jewels, too dangerous
in the city.
Hell! I love to be home. Watching movies and play with my dogs!!!
Not hustling up on the streets!!!
Why kids always represent themselves as thug or try be as fucking cool?
Try to be cool, look like a fool to me.
Why kids today look up to those fuckers who party a lot and spend money?
Those kids still get money from their parents
What the fuck is wrong with these fuck up role model?
If I were some kinda role model, I would lead these kids to temples.
Seriously, I would. Or lead them to do something better than dancing
in the club, trying to get a big money, fucking the bitches..and so on.
It's ok to party if you know that won't cause any trouble. On the other hand,
Knowing your goddamn position and duties.
Work hard
Play hard
Responsiblity
Mann..Kids today are really fucked up.
But actually, I love old school hip hop and political hip hop.
Not that type of puppet rappers rhyme about some fucking jewels or
money or bitches or even getting rich.
I mean, I'm Hinduism. I don't give a fuck who's rich or not. I rather be with
my GF than dancing with those bitches. I hate wearing jewels, too dangerous
in the city.
Hell! I love to be home. Watching movies and play with my dogs!!!
Not hustling up on the streets!!!
Why kids always represent themselves as thug or try be as fucking cool?
Try to be cool, look like a fool to me.
Why kids today look up to those fuckers who party a lot and spend money?
Those kids still get money from their parents
What the fuck is wrong with these fuck up role model?
If I were some kinda role model, I would lead these kids to temples.
Seriously, I would. Or lead them to do something better than dancing
in the club, trying to get a big money, fucking the bitches..and so on.
It's ok to party if you know that won't cause any trouble. On the other hand,
Knowing your goddamn position and duties.
Work hard
Play hard
Responsiblity
Mann..Kids today are really fucked up.
วันพุธที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2553
Greenday Live in BKK last night !!
I'm pretty sure you all know the band. So, I'll cut the crap out.
GreenDay was here!! They're here!!
By the time I arrived Impact Hall, the show almost start and
I didn't even have a fucking ticket. So, I walked to the front and
bought a ticket which priced expensive than normal.
My ticket is 1500 B. But I bought it for 1700 B...Fuck that asshole.
When I got in, I waited for almost 10 minutes..Ok..there was a drunken
pink rabbit on the stage..kinda stuypid to me.
Anyway, when Billie Joe came out, I screamed at the top of my shitty lounge!!!
Then I have no explanation for the next 2 and a half hour.
Bcos you have to see it with your eyes!!
It was the best show of my life.
P.S. to those who got a free ticket, go fuck yourselves.
I'm not jealous or anything but I felt bad for the real Greenday fans
who couldn"t afford to pay the ticket or couldn't get it.
You motherfuckers were supposed to get the fuck out and let the real fans
get in. And to BEC., You fucking suck big time.
It's a punk rock show! You're not supposed to sit!!
You're supposed to run and jump like a crazy person!!
BEC fuck off!!
GreenDay was here!! They're here!!
By the time I arrived Impact Hall, the show almost start and
I didn't even have a fucking ticket. So, I walked to the front and
bought a ticket which priced expensive than normal.
My ticket is 1500 B. But I bought it for 1700 B...Fuck that asshole.
When I got in, I waited for almost 10 minutes..Ok..there was a drunken
pink rabbit on the stage..kinda stuypid to me.
Anyway, when Billie Joe came out, I screamed at the top of my shitty lounge!!!
Then I have no explanation for the next 2 and a half hour.
Bcos you have to see it with your eyes!!
It was the best show of my life.
P.S. to those who got a free ticket, go fuck yourselves.
I'm not jealous or anything but I felt bad for the real Greenday fans
who couldn"t afford to pay the ticket or couldn't get it.
You motherfuckers were supposed to get the fuck out and let the real fans
get in. And to BEC., You fucking suck big time.
It's a punk rock show! You're not supposed to sit!!
You're supposed to run and jump like a crazy person!!
BEC fuck off!!
วันจันทร์ที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2553
Be nice with your mom :)
Just be nice with your mom and good things will come to you.
Seriously, it works that way.
Remember, she might not be with you for all the time.
Do it while you can :)
Seriously, it works that way.
Remember, she might not be with you for all the time.
Do it while you can :)
วันอาทิตย์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2553
You can't please anyone. So, you gotta please yourself :)
No one really and truely care about you..but my mom does..always
All of my friends don't.. too bad? Nahh..
At first it was, but now, it's fine.
I don't know how much I've changed to be that kinda asshole.
But one thing I know for sure that I always want good things come to who I care and love.
Things just worked out different way.
Seemed like they don't give a fuck about me at all.
I know I'm an asshole, dipshit, dumbfuck.
But, all I got is love to anyone.
What I have in return is just people taking me for adventages.
I heard the Ricky Nelson's song the other day..
It made me understand all of these bullshit about the things so called friends.
Now..I'd rather be with my mom, my dogs, and my GF than my shitty friends.
They've never turned me down :)
"But it's alright now. I learned my lesson well. You see, you can't please everyone.
So you gotta please yourself" - Ricky Nelson
Good luck :)
All of my friends don't.. too bad? Nahh..
At first it was, but now, it's fine.
I don't know how much I've changed to be that kinda asshole.
But one thing I know for sure that I always want good things come to who I care and love.
Things just worked out different way.
Seemed like they don't give a fuck about me at all.
I know I'm an asshole, dipshit, dumbfuck.
But, all I got is love to anyone.
What I have in return is just people taking me for adventages.
I heard the Ricky Nelson's song the other day..
It made me understand all of these bullshit about the things so called friends.
Now..I'd rather be with my mom, my dogs, and my GF than my shitty friends.
They've never turned me down :)
"But it's alright now. I learned my lesson well. You see, you can't please everyone.
So you gotta please yourself" - Ricky Nelson
Good luck :)
วันเสาร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2553
I'm fucked! Big time!
It started when I went to the bank in the evening to transfer some money for my pal. Rain was coming pretty bad, I mean, like a pissing rain. Then I got on a cab to see my GF at her rehersal floor. The traffic was so fucking bad, I was stuck in the cab for almost an hour. Plus, no goddamn money. Then, I put her home. The traffic was so bad again..the vans that go straight to my place were gone..no money..no battery left of my cell...
I decided to go to see my old friends....
At this point, the reader who are friends would know...
That's right..drinking like a fish.
The last thing on my mind my friend put some money in my pocket.
Well..the story was a happy ending :)
Anyway, I got shitbag wasted...AGAIN!!
I decided to go to see my old friends....
At this point, the reader who are friends would know...
That's right..drinking like a fish.
The last thing on my mind my friend put some money in my pocket.
Well..the story was a happy ending :)
Anyway, I got shitbag wasted...AGAIN!!
วันพฤหัสบดีที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2553
The motivation of all things
Life's a bitch sometimes, and it sucks that you can't do anything thing about it. My life, for example, shit always happen and mostly because of me. Like I said, shit always happens to me, so don't worry :)
I went to movie the other day with my GF. It was some kinda romantic-comedy bullshit that I always hate it like usual. I hit the box office and paid the money for two, me and my GF, then the next two hour was like the best time of my worthless piece of shit life. I mean, the movie was damn good! It showed me the meaning of true love is and never look over the person close to you. Just like your mother. It alson came along with such good questions and quotes like..Love can make you stay with someone in the place that you feel insecure.
While me and her were watching the movie, we're holding each other hands so tight. I didn"t know why I did it, I just did.
I'm sorry the this kinda Britney Spears romance bullshit. It just shows up on my mind.
Don't you think love motivates all things in the world? I hate to think that way but it's true. I said it cause sometimes love hurts me so bad.
BTW, This Thai movie is called "December 32nd"
Enjoy!
:)
I went to movie the other day with my GF. It was some kinda romantic-comedy bullshit that I always hate it like usual. I hit the box office and paid the money for two, me and my GF, then the next two hour was like the best time of my worthless piece of shit life. I mean, the movie was damn good! It showed me the meaning of true love is and never look over the person close to you. Just like your mother. It alson came along with such good questions and quotes like..Love can make you stay with someone in the place that you feel insecure.
While me and her were watching the movie, we're holding each other hands so tight. I didn"t know why I did it, I just did.
I'm sorry the this kinda Britney Spears romance bullshit. It just shows up on my mind.
Don't you think love motivates all things in the world? I hate to think that way but it's true. I said it cause sometimes love hurts me so bad.
BTW, This Thai movie is called "December 32nd"
Enjoy!
:)
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
